کردها از آن دسته اقوامی هستند که از زمان‌هایی بس دور و به درازای تاریخ تعصب شدیدی بر حفظ و نگهداری از هویت و فرهنگ خود در موسیقی و آهنگ های جدید کردی کرمانشاهی و یا سایر فعالیت های هنری داشته و دارند و بدون شک لباس کُردی در برخوردها و ارتباطات برون فرهنگی به نوعی معرف هویت و فرهنگ کُردها است.
لباس کُردی، لباسی زیبا با هزاران رنگ و تنوع که برگرفته از طبیعت زیبای این مردمان است، یکی از جاذبه‌های فرهنگی مناطق کُردنشین محسوب میشود.
بازارهای سنندج، مزین به پارچه‌های زیبا و رنگارنگی است که جلوه خاصی به آنها بخشیده و چشم هر مسافری از دیدن این همه تنوع و رنگ و زیبایی به وجد خواهد آمد.
لباس کُردی، لباسی در اوج زیبایی اما محجوب که حکایت از حجب و وقار کُردها در طول تاریخ دارد که اصالت، تنوع و زیبایی را یکجا در خود دارد.
لباس کُردی، گام به گام با مردم کُرد تاریخ را درنوردیده و از سختی‌ها و ناملایمات زندگی عبور کرده و حال راوی سختی‌ها، خوشی‌ها و سرگذشت کُردها است.
فارغ از شکل عموما گشاد لباس‌های کُردی که برای رفت‌وآمد و زندگی در ارتفاعات کوهستانی کردستان طراحی شده تا پیمودن مسیرهای سخت و دشوار کوهستانی با آن امکان‌پذیر باشد و هر کدام از آنها حاوی معانی و دربرگیرنده پیام خاصی هستند.
جدای از تنوع فرهنگی کردستان، لباس‌های کُردی از تنوع خاصی برخوردار بوده و هر منطقه‌ای دارای لباس مخصوص به خود است که از انواع لباس زنانه کُردی می‌توان به سقزی، سورانی، سنه‌ای و اورامی اشاره کرد.
در کنار این همه زیبایی خیره‌کننده‌ای که لباس‌های کُردی در خود دارند، اکسسوری‌های به کار رفته در آن خود از اصالت و زیبایی خاصی برخوردار است که در دنیا و درنوع خود بی‌نظیر است.
استفاده از سکه‌های طلا و لیره در پوشش زنان کُرد زیبایی چشم‌نوازی ایجاد کرده و صدای ناشی از برخورد سکه‌ها و لیره‌ها با هم در هنگام راه رفتن زنان کُرد چنان موسیقی گوش‌نوازی را ایجاد کرده که هنرمندان و شاعران کُرد در وصف آن شعرها سروده و آوازها سرداده‌اند.
آویختن میخک، خود یکی از ویژگی‌های خاص لباس زنانه کُردی است و علاوه بر جلوه و زیبایی خاصی که به پوشش لباس زنانه می‌دهد سبب خوشبو شدن آن نیز میشود و در یک کلام می‌توان گفت که کُردها به جای استفاده از عطر و ادکلن‌ها از میخک برای خوشبو کردن لباس خود بهره می‌گیرند.
"چارۆکە" یا رودوش یکی از ویژگی‌های خاص لباس زنان کُرد است که علاوه بر زیبایی خاصی که دارد، نمادی برای جاافتادگی و کدبانویی زنان کُرد بوده و همواره در شعر و آواز هنرمندان از جایگاه خاصی برخوردار بوده است.
